Ze wstydem przyznam, że - mimo muzycznych preferencje i mimo rozpoznawalności, jaką Sorrow zyskało w pewnym kręgach jeszcze przed wydaniem debiutu - odkryłem ten zespół dosyć późno. Nazwa raz czy drugi gdzieś mignęła, skład też nie był mi obcy, ale zawsze odkładałem sięgnięcie po muzykę na później. Trwało to dopóty, dopóki znalazłem w paczkomacie egzemplarz "Black Crow".